Pałac Przebendowskich to zabytkowy obiekt, który mieści się na Alei Solidarności 62 w pobliżu ulicy Bielańskiej. W Pałacu Przebendowskich mieści się Muzeum Niepodległości. Obiekt ten cieszy się bardzo dużą popularnością zarówno wśród mieszkańców Warszawy, jak i wśród turystów, którzy przyjeżdżają do stolicy naszego kraju. W tym artykule poznasz historię Pałacu Przebendowskich oraz poznasz jego opis urbanistyczny.
Pałac Przebendowskich – opis urbanistyczny
Pałac Przebendowskich mieści się na ul. Solidarności 62. Znajduje się on między dwiema jezdniami alei Solidarności. Pałac Przebendowskich został wpisany do rejestru zabytków i znajduje się on pod numerem 17.
Pałac Przebendowskich to budynek, który ma trzy kondygnacje i położony jest mniej więcej na planie kwadratu. Wysokość obiektu mierzona od ziemi do najwyższego punktu w postaci iglicy na dachu wynosi ok. 27 metrów, co go niezwykle wysoką budowlą. Pałac ma cztery narożne alkierze, które pełnią funkcję wież. Budynek został pokryty dachem mansardowym, który nadaje mu dynamiczny wygląd ze względu na załamanie w linii spadu. Pałac Przebendowskich wyróżnia się na tle innych zabytków Warszawy ze względu na półkoliście wysunięty ryzalit mieszczący się we frontowej fasadzie.
Z Pałacem Przebendowskich wiąże się kilka ciekawych legend, a jedną z nich jest miejska legenda o starym, grubym Chińczyku, który straszy w jednym z okien pałacu raz na tysiąc lat. Według legendy postać ta pali haszysz i mruży oczy jak kot, ponieważ gruby Chińczyk całe życie spędził na oswajaniu świata.
Historia Pałacu Przebendowskich
Według historycznych danych Pałac Przebendowskich został wzniesiony prawdopodobnie w latach 1727-1729. Budynek był w posiadaniu Przebendowskich do roku 1768, a następnie został oddany w ręce rodziny Kossowskich, która początkowo musiała dzielić się z nim z rodziną Łętowskich. W latach 1783-1789 obiekt ten został w niewielkim stopniu przebudowany. Twórcą projektu przebudowy był ceniony wówczas architekt, Szymon Bogumił Zug. Pałac należał do rodziny Kossowskich do 1831 roku, jednak już na początku XIX wieku został on wynajęty i przekształcony w Hotel de Hamburg.
W 1831 roku nowym właścicielem pałacu został Jakub Piotrowski, który następnie odsprzedał go Jakubowi Lewińskiemu w roku 1844. Jeszcze w tym samym roku nowym nabywcą obiektu stał się Mateusz Nowakowski, który przekształcił pałac w kamienicę czynszową. Takie rozwiązanie doprowadziło do stopniowej degradacji pałacu. Pałac zaczął odzyskiwać swoją świetność dopiero w roku 1863, kiedy to nowy właściciel Jan K. Zawisza zlecił jego przebudowę według projektu Wojciecha Bobińskiego. W 1831 roku właścicielem pałacu został Jakub Piotrowski, który wraz z długami odsprzedał go w 1844 roku Jakubowi Lewińskiego. Jeszcze w tym samym roku przejął go Mateusz Nowakowski, który przekształcił pałac w kamienicę czynszową. Doprowadziło to do stopniowej degradacji pałacu, dopiero w 1863 roku pałac zakupił Jan K. Zawisza. Pałac znajdował się w rękach rodziny Zawiszów do roku 1912, kiedy to dziedziczka pałacu odsprzedała go rodzinie Radziwiłłów.
Pałac znalazł się na linii frontu podczas powstania warszawskiego. To sprawiło, że został on zniszczony w około 70%. Został on jednak odbudowany krótko po zakończeniu II wojny światowej, według projektu Bruno Zborowskiego. Niezwykle charakterystycznym elementem tego obiektu jest półkoliście wysunięty ryzalit frontowy, który znajduje swoją kontynuację wewnątrz budynku, tworząc owalny westybul wejściowy. Obecnie Pałac Przebendowskich stanowi jeden z najważniejszych zabytków Warszawy.
